ضرورت بازپروری دیجیتال پیش از آزادی
بازپروری دیجیتال از فناوری‌های نوآورانه برای تقویت توانبخشی زندانیان در آموزش، کسب مهارت شغلی، سلامت روان و ارتباطات اجتماعی استفاده می‌کند. UNICRI بر راهبردهای مسئولانه و مبتنی بر حقوق بشر برای این ادغام تأکید دارد. خدمات دیجیتال در زندان‌ها با هدف ارتقای ارتباطات، آموزش و توانبخشی، به تحول نظام حبس کمک می‌کند.
در ایران، “بازپروری دیجیتال” گاهی با “پابند الکترونیکی” برای کاهش جمعیت زندان‌ها و نظارت بر محکومان مرتبط دانسته شده است. این کاربرد، جنبه‌ای محدود از طیف گسترده‌تر مداخلات دیجیتال است که شامل خدمات تعلیق مراقبتی با نظارت آنی و مشارکت در برنامه‌های توانبخشی نیز می‌شود. بازپروری دیجیتال طیفی از ابزارهای نظارتی تا مداخلات آموزشی و درمانی تحول‌آفرین مانند آموزش آنلاین و واقعیت مجازی را در بر می‌گیرد.
بازپروری دیجیتال مؤثر، فرآیندی پیوسته است که پیش از آزادی آغاز شده و تا پس از آن ادامه می‌یابد و شامل ادغام ابزارهای دیجیتال در خدمات تعلیق مراقبتی، تقویت ارتباطات خانوادگی و ارائه منابع فناوری پس از آزادی است. این امر نیازمند سیستم‌های یکپارچه بین خدمات زندان و تعلیق مراقبتی است.
چشم‌انداز در حال تحول اصلاح و تربیت و اهمیت حیاتی دوره پیش از آزادی
زندان‌ها با چالش‌هایی نظیر ازدحام و نیاز به برنامه‌های مؤثر ادغام مجدد مواجه‌اند. نیاز به نظام‌های انسانی‌تر و متمرکز بر توانبخشی در حال افزایش است. دوره پیش از آزادی فرصتی حیاتی برای تجهیز افراد به مهارت‌های لازم جهت کاهش بازگشت به جرم است. همه‌گیری کووید-19 پذیرش فناوری‌های دیجیتال در زندان‌ها را تسریع کرد و پتانسیل و شکاف دیجیتال موجود را آشکار ساخت. اکنون ادغام فعالانه و راهبردی بازپروری دیجیتال به عنوان جزء اصلی فلسفه اصلاح و تربیت ضروری است.
نرخ بالای تکرار جرم (مثلاً 83 درصد در آمریکا طی نه سال) نقص سیستم کنونی را نشان می‌دهد. دوره پیش از آزادی، آخرین فرصت برای مداخله مؤثر است و ابزارهای دیجیتال، روش‌هایی مقیاس‌پذیر ارائه می‌دهند. با توجه به هزینه بالای تکرار جرم، بازپروری دیجیتال اهمیت بیشتری می‌یابد.
ارتقای قابلیت اشتغال و خودکفایی اقتصادی
کسب مهارت‌های دیجیتال بازارپسند
برنامه‌های بازپروری دیجیتال، زندانیان را با مهارت‌های دیجیتال بنیادین و تخصصی مانند سواد دیجیتال پایه (کار با رایانه، جستجو در اینترنت، سواد اطلاعاتی) و مهارت‌های فنی نظیر برنامه‌نویسی، طراحی وب ، بازاریابی دیجیتال و تعامل با هوش مصنوعی مجهز می‌کنند. آموزش‌های فنی و حرفه‌ای نیز به طور فزاینده‌ای فناوری را در بر می‌گیرند. این مهارت‌ها برای اشتغال ضروری‌اند و برنامه‌ها باید با نیازهای بازار کار فعلی و آتی همسو باشند و قابلیت انتقال مهارت‌ها از محیط زندان به دنیای واقعی را مد نظر قرار دهند، که چالش‌هایی نظیر اینترنت محدود در زندان‌ها را در بر دارد.
بهبود چشم‌انداز شغلی و کاهش بیکاری
افراد سابقاً زندانی با نرخ بیکاری بالایی (تا 60 درصد یک سال پس از آزادی) مواجه‌اند. مشارکت در برنامه‌های آموزشی (از جمله دیجیتال) احتمال یافتن شغل را تا 13 درصد افزایش می‌دهد. برنامه “آخرین مایل” (TLM) نرخ اشتغال 75 درصدی را گزارش می‌دهد. مهارت‌های دیجیتال مسیر ملموسی به سوی اشتغال معنادار فراهم می‌کنند. با توجه به اینکه بسیاری از امور شغلی نیازمند مهارت دیجیتال هستند، این مهارت‌ها برای غلبه بر موانع اشتغال حیاتی‌اند.
ترویج کارآفرینی و نوآوری
سواد دیجیتال فرصت‌های کارآفرینی مانند توسعه اپلیکیشن یا خدمات دیجیتال را فراهم می‌کند. تأکید بر کارآفرینی در آموزش‌های فنی و حرفه‌ای رو به افزایش است. کارآفرینی دیجیتال می‌تواند برای افرادی که با تبعیض شغلی مواجه‌اند، مسیری جایگزین برای خودکفایی اقتصادی باشد.
کاهش تکرار جرم: شکستن چرخه بازگشت به جرم
شواهد آماری تأثیرگذاری
مشارکت در برنامه‌های آموزشی اصلاحی، احتمال بازگشت به زندان را تا 43 درصد کاهش می‌دهد. برنامه “آخرین مایل” نرخ تکرار جرم 5 درصدی را گزارش می‌دهد. استفاده از فناوری‌های سلف‌سرویس با کاهش تکرار جرم مرتبط است. برعکس، محرومیت دیجیتال با افزایش خطر تکرار جرم مرتبط است. برنامه‌های فشرده‌تر یا منجر به مدارک بالاتر ممکن است تأثیر بیشتری داشته باشند.
سازوکارهای عمل: چگونه بازپروری دیجیتال بر رفتار تأثیر می‌گذارد
بازپروری دیجیتال از طریق بهبود چشم‌انداز شغلی و کاهش فشار اقتصادی، افزایش خودکارآمدی و اعتماد به نفس، توسعه توانایی‌های شناختی، تغییر هویت مثبت (از “مجرم” به “متخصص”) و حفظ ارتباطات مثبت اجتماعی بر رفتار تأثیر می‌گذارد.
تقویت رشد شخصی
افزایش خودکارآمدی و اعتماد به نفس
برنامه‌های طراحی وب مجازی، خودکارآمدی را افزایش می‌دهند. یادگیری مهارت‌های دیجیتال، احساس موفقیت و اعتماد به نفس را القا می‌کند. یادگیری مبتنی بر پروژه در این زمینه مؤثر است.
دسترسی به حمایت از سلامت روان و ابزارهای درمانی
ابزارهای دیجیتال دسترسی به حمایت از سلامت روان را گسترش می‌دهند. واقعیت مجازی (VR) برای مدیریت استرس، اضطراب، PTSD و بهبود از اعتیاد استفاده می‌شود. هوش مصنوعی می‌تواند نظارت بر سلامت روان و برنامه‌های توانبخشی شخصی‌سازی‌شده ارائه دهد. VR همچنین می‌تواند برای توسعه همدلی از طریق سناریوهای قربانی‌محور به کار رود.
تقویت ارتباطات خانوادگی و اجتماعی
پلتفرم‌های ارتباطی امن به زندانیان امکان می‌دهد با خانواده‌های خود ارتباط برقرار کرده و انزوا را کاهش دهند. مهارت‌های دیجیتال، ارتباط با دنیای خارج را تسهیل می‌کنند. آموزش از راه دور، زندانیان را با متخصصان و مربیان خارج از زندان مرتبط می‌کند.
ارتقای امنیت عمومی و کیفیت جامعه
کاهش تکرار جرم مستقیماً به جوامع امن‌تر منجر می‌شود. افرادی که با مهارت‌ها و شغل تجهیز شده‌اند، کمتر احتمال دارد مجدداً مرتکب جرم شوند. نظارت الکترونیکی نیز به عنوان ابزاری برای کاهش جرم معرفی شده است. بازپروری دیجیتال با پرداختن به علل ریشه‌ای تکرار جرم، به امنیت عمومی کمک می‌کند.
بازده اقتصادی سرمایه‌گذاری
مقرون به صرفه بودن برنامه‌ها در مقایسه با حبس
هر 1 دلار سرمایه‌گذاری در آموزش زندانیان، هزینه‌های حبس را 4 تا 5 دلار کاهش می‌دهد. هزینه نگهداری زندانی (مثلاً 60,000 دلار سالانه در نیویورک) بسیار بیشتر از هزینه آموزش (مثلاً 5,000 دلار) است. برنامه‌های دیجیتال می‌توانند مقرون به صرفه‌تر باشند. نظارت الکترونیکی نیز هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.
افزایش درآمد مالیاتی و کاهش وابستگی به خدمات رفاهی
زندانیان سابق شاغل به درآمد مالیاتی کمک کرده و وابستگی به خدمات رفاهی را کاهش می‌دهند.
رفع شکاف‌های مهارتی بازار کار
آموزش زندانیان می‌تواند افراد را برای پر کردن شکاف‌های مهارتی در بخش‌هایی مانند فناوری آموزش دهد. آموزش در صنایع نوظهور مانند امنیت سایبری، زندانیان را با مهارت‌های مورد تقاضا تجهیز می‌کند.
شکستن چرخه‌های بین‌نسلی فقر و جرم
آموزش والدین زندانی الگوی مثبتی برای فرزندان ارائه داده و به طور بالقوه چرخه‌های بین‌نسلی حبس را می‌شکند.
آینده بازپروری دیجیتال: نوآوری‌ها، مسیرهای پیش رو و پتانسیل آنها
واقعیت مجازی (VR)
VR برای توسعه همدلی، آماده‌سازی برای بازگشت به جامعه، مدیریت استرس و اضطراب، و حمایت از PTSD استفاده می‌شود. به عنوان مثال، در کاتالونیا، مجرمان خشونت خانگی از طریق VR سناریوهای قربانی‌محور را تجربه می‌کنند. VR فرصت‌های یادگیری همه‌جانبه ارائه می‌دهد.
هوش مصنوعی (AI)
AI پتانسیل تحول‌آفرینی در آموزش شخصی‌سازی‌شده، ارزیابی خطر و نظارت بر سلامت روان را دارد. با این حال، نگرانی‌های قابل توجهی در مورد سوگیری و نیاز به انصاف و شفافیت وجود دارد.
سیستم‌های مدیریت یادگیری پیشرفته (LMS) و پلتفرم‌ها
LMS امن و مبتنی بر ابر، ستون فقرات ارائه محتوای آموزشی دیجیتال هستند. لپ‌تاپ‌های امن با دسترسی به LMS و سایت‌های تحقیقاتی تأیید شده نیز مهم هستند.
کارآموزی از راه دور و ارتباطات شغلی پیش از آزادی
برنامه‌هایی مانند “آخرین مایل” به زندانیان امکان می‌دهند در دوره‌های کارآموزی از راه دور و مصاحبه‌ها شرکت کنند و پلی به سوی نیروی کار پیش از آزادی ایجاد کنند.
سرمایه‌گذاری در بازپروری دیجیتال، سرمایه‌گذاری در آینده‌ای امن‌تر و عادلانه‌تر است. توانمندسازی دیجیتال باید جزء جدایی‌ناپذیر نظام‌های اصلاح و تربیت مدرن باشد که بر توانبخشی واقعی و ادغام موفقیت‌آمیز در جامعه تمرکز دارند.